Het is een bijzondere week. Terwijl wij enorm genieten van Canada volgen we op elke wifi-plaats waar we komen nauwgezet het verloop van orkaan Irma en de delivery van de SeaQuest door de PYD crew. Irma koerst lange tijd op Florida aan over Deerfield Beach, waar we straks gaan wonen. Gelukkig buigt Irma later wat meer naar het westen waardoor ze daar niet de meest harde wind gaan krijgen. De SeaQuest is afgelopen vrijdag vertrokken vanuit Dartmouth en is nu aan de zuidkant van de Golf van Biskaje.
Vandaag best een stevige tocht met harde wind schatten we in. Maar zo blijven ze wel het rottige weer voor dat er nu in het Kanaal aankomt.
En wij genieten enorm van Canada. Na twee heerlijke dagen bij Teun en zijn familie de rest van de week in het zuiden van Nova Scotia en vandaag in New Brunswick. We hebben een grote luxe auto en het rijden is hier heel relaxed. Veel ruimte en weinig verkeer. Bijna elke avond slapen we op een andere plek en soms blijven we twee dagen. Hotelletjes die Mira vanuit het appartement van Teun via Booking.com voor 13 dagen vooruit boekt. Het is elke keer weer afwachten wat het is en wat er te eten is. Soms behoorlijk luxe met heerlijk eten, vaak ook wat eenvoudiger maar wel heel gezellig en goed verzorgd en tot nu toe één keer wat oud en vervallen. We komen heerlijk tot rust na de hectische weken en genieten van het samenzijn met ons viertjes. Het is een manier van reizen die voor ons als familie onbekend is, omdat we altijd met de boot op vakantie gaan, maar we vinden het alle vier erg leuk. Ook het weer is goed. Tot nu toe één regendag gehad met veel wind en voor de rest lekker zonnig met een prima temperatuur.
We hebben nog geen idee wanneer de SeaQuest gaat aankomen. We berekenen met Qtvlm (routeringsprogramma) dat de minimale tijd vanaf nu zo’n 13 dagen kan zijn. Dat is bijna te mooi om waar te zijn. Ze varen nu via Spanje richting de Azoren. We weten nog niet of ze daar gaan stoppen. Maar we hebben geen enkele haast om richting het zuiden te gaan met al die orkanen die daar zijn. Eerst maar eens afwachten wat Irma als effect heeft op Florida en Deerfield Beach. Op dit moment is de harde wind niet zozeer het probleem, maar wel de waterhoogte die flink stijgt door de hoeveelheid regen en de ‘surges’ vanuit de zee. Vervolgens ook in de gaten houden wat José gaat doen. En wellicht dat er nog een volgende orkaan komt uit de kleine storm die nu alweer ontstaat in de buurt van de Kaap Verden. Het water is dit jaar warmer dan normaal en daardoor ontstaan de orkanen makkelijker dan andere jaren. Ondertussen genieten we van deze mooie omgeving in Oost Canada.
De afgelopen week van dag tot dag …. op zondag rijden we twee uur naar de cottage van Helen en John in Sauble Beach. Het is er koud met veel wind. De dag ervoor hebben de meiden geprobeerd te waterskiën. Niet eenvoudig en niet helemaal gelukt. Vandaag waait het te hard en maken we alleen een tochtje in de boot van John. ’s Avonds de ‘Sunday night diner with the famous beef recipe of John. Lot’s of fun with Helen/John/Heidi, Jackie/Jack, Jim and the four of us.’ Zij blijven allemaal nog een dagje langer en wij rijden terug naar Teun. Toine is helemaal gesloopt en kruipt meteen in bed.
Maandag een rustig dagje bij Teun en ’s avonds pokeren gevolgd door tot diep in de nacht leuke gesprekken met voor de mannen natuurlijk een glas ‘Scotch’ erbij. Dinsdagmiddag een vlucht van twee uur naar Halifax met veel turbulentie. Als we in het hotel zijn is het al 20.30 uur. Het is daar een uurtje later, dus maar 5 uur tijdsverschil met Nederland. Snel wat eten (steak in een echt steakhouse) en naar bed.
Woensdag rijden we eerst naar de jachthaven van Halifax waar straks de crew zal aankomen. Dan hebben we die vast gezien. Daarna via een mooie kustweg naar het zuidwesten naar Peggy’s Cove. Daar staat een mooie vuurtoren langs de ruige Atlantische kust. We rijden door naar Lunenburg voor de nacht en komen dan terecht in een wat eenvoudig en vervallen huisje 4 km er buiten, heel dicht bij het water. We eten heerlijke vis in Lunenburg en rijden in het donker en in de mist terug. Beetje spooky is het wel, ook ’s nachts in het huisje als het hard gaat regenen en waaien. Toch slapen we er prima.
Donderdag is een regendag. We rijden via het Nationale Park Kejimu’ik naar Digby in de zuidwest kant van Nova Scotia. Ondanks de regen stoppen we toch even in het park voor een korte wandeling. Het is er prachtig, alleen jammer dat Marinthe er halverwege de wandeling achter komt dat ze haar telefoon is verloren. We lopen hetzelfde pad terug en zoeken goed op en vlak naast het pad … maar geen telefoon. Flink balen voor haar, en ook weer even zo’n pechgevoel voor het hele gezin. Ook het avondeten in Digby is niet lekker! De ‘Inn’ waar we twee dagen slapen maakt veel goed. Dat is een erg leuk plekje waar we wat rust pakken en de US Open kijken en Eline aan haar paper 4 van school werkt. We kijken heel gezellig ‘Heel Holland Bakt’ op wifi. Ook serveren ze een heerlijk eigengemaakt ontbijt.
Het is een mooie zonnige dag en we rijden terug naar het Nationale Park om te kajakken. We maken een hele leuke tocht over een rivier in 2-persoons kajaks. Tussendoor even stilliggen naast elkaar om te lunchen. En dan opeens op de terugweg wordt Mira gebeld door ‘Marinthe’. Haar telefoon is gevonden in de berm van het wandelpad toen wandelaars daar toevallig naar paddestoelen aan het kijken waren. We spreken af bij het Visitors Center. Niet te geloven, en hij doet het ook nog na een dag en nacht in de regen. We kijken ’s avonds ‘Expeditie Robinson’ op wifi. Al met al een top dagje!
Zaterdag (gisteren) gaan we met de ferry van Digby naar Saint Johns in New Brunswick. Een tocht van twee uur die start in de mist en eindigt met mooi zonnig weer. Nog een aparte ervaring met de lenzen van Mira. Na het inzetten van de lens zie ik wazig. Dat klopt niet. Uiteindelijk haal ik de lens eruit en dan blijken het twee lenzen op elkaar te zijn. Die tweede lens moet al een tijdje in mijn oog verstopt hebben gezeten en ’s nachts tevoorschijn zijn gekomen. De vijfde in een rij (na de andere vier die er vlak voor vertrek door de opticien zijn uitgehaald).
Saint Johns is een leuke stad waar we heerlijk lunchen. We rijden nog een uur door naar St Martins aan de kust van de Fundy Bay. Een klein gehucht met een prima B&B in een oud huis (uit 1865). We pakken weer een rustmoment op de kamers met TV kijken (US Open en CNN voor nieuws over Irma) en iPad gebruik. Na eenvoudig maar lekker eten in de B&B zelf lopen we naar het strand met een ‘cave’. Er is een verval van 9 meter. Mooi om te zien, en we lopen in het donker terug.
Vandaag rijden we langs de kust van New Brunswick aan de Fundy Bay en stoppen na 2 uur bij Hopewell Rocks voor een wandeling en lunch. De wandeling gaat over ’the bottom of the sea between big rocks’. Hier is het verval 12,5 m en dat schijnt het grootste verval van de hele wereld te zijn. Mooi om te zien! Daarna nog 2 uur rijden via een mooie lange brug van 13 km naar Prince Edward Island (afgekort PEI). Nu zitten we in een mooi oud countryhouse in Charlotte Town, het meest luxe tot nu toe. Toine en Marinthe kijken de US Open finale, Eline werkt aan paper 4 en ik schrijf dit blog. Straks gaan we lekker uiteten.
Nog geen nieuws van Jack en Jackie over het effect van Irma in Deerfield Beach. De buren zijn thuis en houden J&J op de hoogte. Ze maken zich het meeste zorgen over de ‘surges’ en de twee boten achter het huis. Let’s hope for the best!!!
