De laatste lange tocht terug naar huis. We weten bij de start al dat het geen ideaal weervenster is. We verwachten licht weer en geen harde wind, maar de wind komt vooral de tweede helft van de tocht nagenoeg uit de richting waar we naar toe moeten. Dat zal dus vast veel hoog aan de wind varen worden en geen rechte koers naar ons doel, zoals we meestal gewend zijn. Het is daarom belangrijk om per dag niet alleen een koers te kiezen die goed voor de dag zelf is, maar ook voor de dagen die nog volgen.
We maken hiervoor voor het eerst intensief gebruik van qtVLM (routering software). Die rekent op basis van ons polair diagram (vaar- en wind karakteristieken van de boot) de meest ideale route uit voor de hele tocht op basis van de verwachte windsterkte en -richting uit de gribfiles. Elke ochtend en avond laten we opnieuw de route berekenen vanaf het punt waar we op dat moment zijn en dat bepaalt onze koers voor de komende 12 uur.
Zo weten we bij de start dat we eerst meer noord moeten varen om zo met een flinke bocht linksom naar ons doel te gaan om de laatste dagen bezeilbaar te houden hoog aan de wind als de wind vooral uit het noorden en noord-oosten zal komen. De eerste paar dagen zullen rustig zijn met weinig wind en de laatste 4-5 dagen hoog aan de wind in bft 4-5. Uiteraard te doen, maar niet echt fijn. We gaan het maar gewoon beleven, want we willen graag naar huis. En met een week langer op de Azoren wachten is het maar de vraag of het weer beter wordt š .
Gelukkig verandert het weerbeeld de eerste paar dagen elke dag waardoor we langer rustig weer houden met wat meer motoren. Ook kunnen we directer op ons doel af en we hoeven minder lang hoog aan de wind te varen met ook nog minder wind (3-4 bft en geen 5 bft meer). Daar zijn we heel blij mee!
Zo zijn de eerste vijf dagen heel rustig met overwegend zonnig weer en heerlijk zeilen afgewisseld met regelmatig motoren of motorzeilen (zeilen staan uit en de motor staat zachtjes bij om voldoende snelheid te houden). De zesde dag begint het wat minder comfortabel te worden met hoog varen in lichte wind (2-3 bft) en wennen aan onder helling liggen, gevolgd door een nacht met meer wind (4-5 bft) waarbij we hoogte hebben opgegeven voor meer comfort. Op dag 7, 8 en begin 9 kunnen we met hoog varen niet voldoende koers houden en dat lossen we op door te motorzeilen op 20-25 graden aan de wind (bft 3-4) met groot zeil en kotter zodat de boot nog goed de golven aansnijdt en we toch redelijk op koers kunnen blijven. In bft 3 gaat dat heel goed, in bft 4 is dat lekker hotsen en klotsen alsof we in een achtbaan zitten. Die paar knopen verschil in wind maakt op deze koers veel uit. De SeaQuest doet het top als je ziet door welke zeegang we heen moeten. Voor de bemanning zijn die bft 4 periodes wat zwaarder, zeker als Eline op dag 8 ziek is. De laatste middag en avond is er weinig wind (bft 1-2) en varen we op de motor op een vlakke zee naar ons doel.
Het alternatief voor die laatste drie dagen is alleen zeilend zonder motor gaan kruisen en er 1-2 dagen langer overdoen met ook weinig comfort want dan ook flink onder helling. Daar hebben we alle vier geen zin in. We willen naar huis š.
Het is geen snelle oversteek. We varen in totaal 1270 mijl in 8 dagen en 13 uur, (dat is 5,8 knopen gemiddeld) met 69 uren zeilen, 66 uren motoren en 70 uren motorzeilen. Regelmatig hebben we zeker een knoop stroming tegen en bijna nooit stroming mee.
We komen de eerste zeven dagen bijna geen scheepvaart tegen. Kennelijk is dit toch een stil en leeg stukje oceaan. Maar niet wat zeeleven betreft … we zien heel regelmatig walvissen; wat een imposante beesten š³š. Meestal wat verder weg en dan zien we vooral de spuiten hoog uit het water komen. Een paar keer dichterbij en dan zien we goed hun grote lijven. We zien ze alleen nooit mooi onderduiken met hun staart omhoog.
De laatste twee dagen zijn we opeens weer in de bewoonde wereld met actief marifoonverkeer en tientallen schepen om ons heen, ook regelmatig op zichtafstand en twee keer dat we voor ze uitwijken.
Ook deze oversteek doen we echt met ons viertjes. De meiden lopen net als de vorige keer een wacht van drie uur in de nachten. Dat bevalt ons alle vier heel goed. Mooi om te zien hoe goed ze dat doen en hoe we elkaar hierin volledig vertrouwen š.
De oversteek van dag tot dag …
Dag 1
We vertrekken vrijdagochtend 6 juli om 10 uur en motoren eerst 1,5 uur naar de noord-west punt van Sao Jorge en worden uitgezwaaid door heel veel springende dolfijnen. Vervolgens zetten we koers naar het noorden links langs Graciosa en kunnen we heerlijk zeilen in de zon iets ruimer dan half met 3-4 bft. Na Graciosa buigen we iets af naar het oosten en gaan de zeilen even in de klaverstand. Nog tot laat in de avond zijn de eilanden zichtbaar. Om 21 uur is de wind op en gaat de motor aan. Zo krijgen we een rustige eerste nacht en kan iedereen goed slapen.
Etmaalafstand: 148 nm
Dag 2
Het is een warme dag met veel zon met vanaf de middag motorzeilen met halve wind bft 2-3. We genieten van de recht-liggende boot wetende dat er flink wat dagen komen dat we onder helling zullen liggen. We lezen veel en zitten lekker buiten in de zon. In de avond kan de motor uit en zeilen we eerst op 60 graden met bft 3 en vanaf 3.00 uur hoog aan de wind met bft 3. Een heerlijke nacht zeilen en ook voor iedereen prima slapen.
Etmaalafstand: 155 nm
Dag 3
De hele dag kunnen we prima zeilen hoog aan de wind in bft 2-3. Dat geeft met deze windsterkte nog lekker weinig helling. Tot in de middag halen we regelmatig snelheden van 7,5-8 knoop. Daarna wordt het weer wat rustiger en in de avond gaat de motor weer aan.
In de middag volgen we de Formule 1 met een live-verslag van Inge via Iridium Go sms. Ook krijgen we van het thuisfront door dat Belgiƫ van Braziliƫ heeft gewonnen. Zo voelt het als een echte zondag vol met sport.
Na het eten zien we vlak naast de boot een walvis aan de opervlakte komen. Toine is buiten en hoort zān spuit, wat een indrukwekkend geluid. Gelukkig zwemt āie daarna van ons af en kunnen we ām alle vier heel goed zien. We tuffen rustig de nacht in op de motor en slapen wederom goed.
Etmaalafstand: 139 nm
Dag 4
De hele dag tuffen we op de motor op een vlakke zee met bijna geen wind. We koersen inmiddels recht op de noordpunt van Belle Ćles aan. De vislijn hangt uit, maar weer zonder resultaat. Toine en Eline wassen samen de buiskap op het achterdek. We drinken bij grote uitzondering een glaasje witte wijn bij de borrel en we zien een prachtige zonsondergang.
Etmaalafstand: 145 nm
Dag 5
We wisselen het zeilen af met motorzeilen (als de wind net onder de 8 knopen kruipt). Regelmatig gaat de motor aan en dan weer uit afhankelijk van de windsterkte. Toine is lekker aan het klussen en optimaliseert de kaartentafel met de tweede autopilot-bediening (zodat we die ook volledig vanaf binnen kunnen bedienen). We zien twee walvissen (zijn potvissen denken we) op enige afstand aan de rechterkant van de boot zwemmen en spuiten.
In het begin van de middag zijn we op de helft! Ook zetten we de klok weer een uurtje vooruit (nu nog maar 1 uur tijdsverschil) en we kijken samen āAlles is familieā.
De hele nacht kunnen we heerlijk zeilen, tot 3 uur op 60 graden en daarna maximaal hoog aan de wind in bft 3-4.
Etmaalafstand: 143 nm
Dag 6
De hele dag varen we hoog aan de wind in bft 3-4 en liggen we lekker schuin over stuurboord. We moeten nog wel even wennen aan de helling. Vooral keukenwerk is wat lastiger over deze boeg. Toch gebruik ik deze dag juist om allerlei brooddeeg uit te proberen en de stokbroodjes met het recept van de Dutch zijn super gelukt š.
In de middag trekken er wat buien over ons heen. We kijken samen āAlles is liefdeā. Aan het eind van de middag trekt de wind aan naar een dikke bft 4 en leggen we een rif in de genua. We eten heerlijke biefstuk van de Wholefoods uit Florida met wat groenten en stokbrood. In het begin van de avond zien we veel hele hoge spuiten aan de horizon. Dit moet een groep walvissen zijn van een ander soort dan een potvis, want de spuiten zijn enorm hoog. Even later rechts dichtbij de boot weer een potvis. Heel mooi om te zien, maar ook altijd wel een beetje spannend dat ze niet te dicht bij de boot komen.
De wind trekt nog iets meer aan naar bft 5 en we leggen een rif in groot. De boot is lekker aan het hotsen en klotsen en hangt flink onder helling. Niet echt comfortabel om in te slapen en Eline voelt zich wat misselijk. Tussen 0.00 en 1.00 uur zijn we allemaal wakker en hebben we samen in de kajuit een gezellig familiemoment. De rest van de nacht varen we wat lager (60-90 graden) en leveren we hoogte in voor wat meer comfort anders is slapen niet te doen.
Etmaalafstand: 155 nm
Dag 7
Na de stevige nacht is de wind opeens weer minder en wisselen we zeilen en motorzeilen weer af gedurende de hele dag. Zo kunnen we aardig de koerslijn naar de noordpunt van Belle Ćles vasthouden. In de middag draaien we een tijd lang mooie muziek en genieten we buiten van het zonnetje. In de nacht hebben we regelmatig een dikke bft 4 en dat is hosten en klosten met zo hoog varen. Eline is misselijk en gooit in het begin van de ochtend meerdere keren alles eruit. Geen fijne nacht en allemaal krijgen we heel weinig slaap.
Etmaalafstand:Ā 140 nm
Dag 8
De hele dag ligt Eline buiten aan de lage kant en knapt langzamerhand wat op en kan weer wat eten. De boot doet het erg goed als je ziet door welke golven we heen moeten. Niet comfortabel, maar we willen naar huis dus we zetten door en nemen allemaal de survival-stand aan. Alleen Marinthe heeft er weinig last van en kan gewoon filmpjes op de laptop kijken š.
Aan het eind van de middag steken we een soort snelweg van schepen over die allemaal tussen noord-Europa en de Middellandse Zee varen. We zien wel 50 AISājes, ook op 90 nm afstand.
De spaghetti met nog in Florida gemaakte saus uit de diepvries smaakt iedereen heel goed. We slapen deze nacht alle vier in de kajuit want op de andere plekken is het niet comfortabel liggen. Dat is heel gezellig en we slapen alle vier goed.
Etmaalafstand: 145 nm
Dag 9
De laatste dag breekt aan. We houden er een lekker tempo in op de motor want we willen graag voor middernacht aankomen in TrinitĆ©-sur-Mer. Daar ligt de Indian Summer ons al op te wachten. De wind wordt in de middag steeds minder en de zee lekker vlak. Dat geeft ons de gelegenheid om de boot alvast wat schoon te maken en allemaal lekker te douchen. Om 23.00 uur varen we de jachthaven van La Trinite sur-Mer in en worden we binnengehaald doorĀ de dingy van de Indian Summer met een grote bos ballonnen. Even later liggen we naast hun vast en drinken we samen een glaasje champagne op de goede aankomst!
Zo, weer terug aan deze kant van de Atlantische Oceaan. We gaan de komende dagen van Zuid-Bretagne genieten en daarna door naar Bruinisse.