Na een paar ontzettend gezellige dagen in Falmouth hebben we afgelopen vrijdagmiddag gekozen om de laatste drie weken nog een nieuw avontuur tegemoet te gaan. Zodoende zijn we zaterdagmorgen vroeg vertrokken om via Schotland (en het Caledonische Kanaal) terug te varen naar Bruinisse. Nog 1100 mijl te gaan in drie weken tijd, in plaats van 300 mijl rustig langs de zuidkust van Engeland hoppen en via België naar Bruinisse. Het is een moeilijk besluit … aan de ene kant lokt een nieuw avontuur naar een prachtig gebied dat niet zomaar in een zomervakantie te bevaren is … maar dat betekent ook onze vrienden verlaten, meer mijlen varen en wellicht moeilijkere situaties tegenkomen. In de nacht van vrijdag op zaterdag slaat vooral bij mij de twijfel toe … moeten we dit wel willen (terwijl ik de middag ervoor notabene de initiator van het idee was)? Maar zoals al veel vaker na de start van een idee van mijn kant is het Toine die doorzet als ik ga twijfelen en er voor zorgt dat we echt het plan gaan uitvoeren.

Dus zo komt het dat we afscheid hebben genomen van de Barbarossa en Valentijn (snik snik) en nu op dit moment tussen Ierland en Engeland naar het noorden varen om morgen in de loop van de dag op het eiland ‘Mull of Kintyre’ in Schotland aan te komen. Het weer is goed met zeer lichte wind en zo zal het de komende dagen blijven. Op weg naar een nieuw avontuur … we hebben er zin in en we zijn enorm benieuwd hoe overweldigend de natuur van Schotland daadwerkelijk zal zijn!
Terug naar de afgelopen dagen in Falmouth … dat is een echt Engels zeilstadje. Mooie oude huizen langs de waterkant, veel bedrijvigheid op het water en gezellige winkels en pubs in het stadje zelf. We vieren de aankomst uitgebreid met zelfgebakken appel- en chocoladetaart en ’s avonds eten we in een pub en drinken we daar op het volbrengen van de laatste lange overtocht. (Nu weten we dat het voor ons toch niet echt de laatste is omdat we vanuit de oostkant van Schotland straks nog een tocht van een kleine 500 mijl te gaan hebben naar Bruinisse.) Heel erg gezellig en we hebben enorm gelachen. De volgende dag staat in het teken van schoon schip maken … wassen, opruimen etc. ’s Avonds ook weer met z’n allen uiteten in de pub. De kinderen spelen weer veel met elkaar, ook op de steiger en aan de waterkant met skateboarden en voetballen. We liggen naast de Anna Sophia, dat is een ‘vertrekkersboot’ met Jan en Annelies die nu pas vertrokken zijn en het afgelopen jaar onze blogs hebben gevolgd. Grappig genoeg weten zij daardoor precies wie wij zijn terwijl wij hen nog niet kennen.
De dag daarna huren wij een autootje om naar Lands End te rijden. Dat moet je toch gezien hebben en we hebben ook zin om een lekkere wandeling te maken na al die dagen op zee. We hebben geluk met het weer … het is hier een stuk koeler dan in Nederland, maar wel droog en regelmatig lekker zonnig. We maken een leuke wandeling van zo’n 3 uur over het kustpad en de hoge rotsen met uitzicht op de Scilly Eilanden. Na afloop brengen we een bezoek aan het ‘Telegraaf Museum’. Op dit gebouw was tussen 16e eeuw en eind 20e eeuw een groot telecommunicatiecentrum die een tijd lang de grootste van de wereld is geweest. Vanuit hier is de start gemaakt met onderwater kabels naar andere landen (eerst Spanje en Azoren enzo en later India). Het centrum heeft in de 2e wereldoorlog een belangrijke rol gespeeld en daarvoor waren er ook vluchtgangen gebouwd die we kunnen bekijken. Het is een uurtje rijden vanuit Falmouth, dwars door het mooie Cornwall heen. De begroeiing doet ons erg denken aan de Kanaaleilanden, en er staan hier zelfs palmbomen!
De dag daarna (afgelopen vrijdagochtend) gaan de mannen karten. Dat is vorig jaar in Tenerife vooral bij Toine, Koen en Giel heel goed bevallen en we hebben tijdens de overtocht al afgesproken in Engeland nog een keer te gaan. Een andere belofte die al vanaf vorig jaar stamt is ook ingelost … de meiden hebben een nachtje op de Barbarossa mogen slapen. Groot feest … Marinthe in het stapelbed onder Giel en Eline naast Koen voor in de punt. Voor de meiden één van de hoogtepunten van de reis.
Ja, en nu dus weer door met z’n viertjes naar een onbekend gebied. Dat voelt weer fantastisch goed en ook een beetje spannend. En het is net die combinatie die zeezeilen voor ons zo mooi maakt!!!