Ja, ook in de Azoren is het oranje. Fantastisch dat Nederland van Brazilië heeft gewonnen en dat heeft ons doen besluiten langer op de Azoren te blijven t/m de halve finale en ook de finale als Nederland daarin komt. Het weer om te vertrekken is goed, maar wel een beetje weinig wind. Ook lijkt dit weer nog wat langer aan te houden, dus niet erg om hier nog langer te blijven en dan maar hopen dat het over ruim een week nog steeds goed weer is om te vertrekken. De Azoren zijn ook zo mooi, dat we het helemaal niet erg vinden om hier langer te zijn. De temperatuur is prima, in het zonnetje is het heerlijk, maar zeker niet té warm. De teen van Toine gaat gelukkig elke dag een stukje beter en nu weer een week verder is de ontsteking en de pijn al drie dagen helemaal weg. Dus volop genieten!!!

Zaterdagmiddag 26 juni nemen we afscheid van de Zilvermeeuw. Zij gaan in een iets sneller tempo terug naar Nederland, maar we zullen elkaar zeker in Nederland wel weer een keer zien. Het weer is wat bewolkt maar het weerhoudt ons er niet van om te gaan BBQ’en met de Barbarossa en Valentijn op de steiger. Net als het vlees erop ligt begint het zachtjes te regenen. Het mag de pret niet drukken want alles smaakt heerlijk.

Op zondag maken we een uitstapje naar het buureiland Pico. We gaan al vroeg op pad en met de veerboot naar de overkant. We huren een autootje en rijden een groot deel van het eiland rond. Prachtige natuur, ruiger dan Faial, zeker de noordkust met grote lavavelden vol wijngaarden en ruige rotskusten met brekende golven. Via de noordkust rijden we over het midden van het eiland vlak langs de vulkaantop Pico naar de zuidkant. Ook dat is een prachtige tocht met mooie wegen, overal bloemen en verlaten natuur. We lunchen in Lajes, het dorpje wat tot 1978 leefde van de walvisvangst. De fabriek staat er nog, en nu leeft het van toerisme en tochten met kleine snelle bootjes de zee op om walvissen te bekijken. Wij besluiten daar ter plekke om het toch ook maar te doen, en we hebben daar absoluut geen spijt van. Eerst krijgen we veel informatie over de soorten die hier leven en/of langs migreren en wat ze eten. De Potvis (ook wel Spermwhale genoemd) ‘woont’ hier en jaagt op 1,5 -2 km diepte op grote inktvissen (‘kraken’). Ze zwemmen een tijdje rustig boven en halen adem waardoor het lijkt dat ze water spuiten. Dan duiken ze onder en is hun grote staart mooi te zien, maar dan weet je ook dat ze 45 minuten onder blijven en 3 km verderop na het vangen van inktvissen weer boven komen. Gekleed in een grote groene regenjas en zwemvesten stappen we het snelle bootje in en die varen inderdaad zo’n 50 km per uur, dus alleen zo’n boottochtje is al leuk. Maar we hebben geluk, want we zien ook een groep wit gespikkelde dolfijnen en een paar groepen vrouwtjes Potvissen. We zien ze van redelijk dichtbij, imposant gezicht, zeker als ze zich klaar maken om onder te duiken en die grote staartvin laten zien. De meiden vragen honderd uit aan de Nederlands sprekende gids die mee is. Kortom, een heel erg leuk uitje. Drie uur later zitten we weer in de auto terug naar de haven van waar de veerboot vertrekt. Inmiddels is het bewolkt en de Pico is niet meer te zien. we komen ’s avonds met de veerboot van 21 uur weer terug in Horta.

Op maandag kijken we natuurlijk naar Nederland – Slowakije. Wederom gekleed in oranje en gewapend met een grote Nederlandse vlag zitten we met de hele groep in het café van de jachthaven. En met succes, want ze winnen weer! De dag erna rommelen we nog wat aan. De laatste was, boodschappen, en nog wat rondlopen in het dorp in de zon om foto’s te maken. De laatste avond gaan we met z’n allen (Barbarossa, Valentijn en ook Bonnie, een Zweedse boot met daarop Annie, het vriendinnetje van Giel van de Barbarossa) uiteten bij Peter’s Sport Café. Een mooie afscheid van Horta.

Op woensdagochtend 30 juni vertrekken we met de drie NL-boten om 8 uur uit Horta naar Terceira. Een tocht van 75 mijl. Eerst onderlangs Pico omdat we weten dat daar de Potvissen zitten en we hopen ze daar te zien. We hebben geluk, welliswaar een kleintje, maar wel heel dichtbij de Valentijn en later ook bij de Barbarossa. Qau wind en zeilen is het zeer wisselvallig. Onderlangs Pico gaat het nog goed, met een rustig windje van achteren en in klaver-stand. Eenmaal om Pico is het zeer wisselend en op de laatste drie uur valt de wind helemaal weg (en de deining helaas niet). Niet echt een fijne tocht, maar we zijn weer op een ander eiland. Wij komen nog net voor het donker aan in de jachthaven van Angro de Heroïsme, de andere twee vlak achter ons aan. Angro de H is een prachtig dorp, Wereld Erfgoed, veel welvarender dan Horta. Er zijn erge leuke winkels om te ‘shoppen’ en dat doen we vooral met de dames de dagen daarna dan ook volop. We komen thuis met nieuwe schoenen, kleren en ik ook een mooie leren riem en tas.

Vrijdagmiddag 2 juli zitten we met de hele groep weer klaar in het café van de jachthaven voor de wedstrijd van Oranje. Ook hier een uitgelaten stemming door de winst van Nederland tegen Brazilië. ’s Avonds eten we met de hele groep in het restaurantje van de jachthaven en tussendoor kijken we Ghana – Uruguay. Tevens besluiten we om hier dus langer te blijven.

Vandaag hebben we een autootje gehuurd en hebben we met z’n viertjes het eiland verkend. Net zo mooi of zelfs mooier dan Faial en Pico. De zuidkust welvarend, de noordkust wat eenvoudiger met boeren en landbouw, en het midden ruig met vulkanen, rotsen en bloemen. We willen een wandeling aan de westkant maken, maar kunnen tot twee keer toe de uitgezette wandeling niet vinden en lopen verkeerd. De derde keer hebben we ’n uiteindelijk gevonden, maar dan hebben we de puf niet meer (voor een wandeling van 2,5 uur). We lunchen in een leuk Portugees restaurantje aan de noordkant van het eiland en kijken de 1e helft van Argentinië – Duitsland. Daarna rijden we via het midden van het eiland terug en bezoeken een mooie grot (die ontstaan is uit een vulkaanuitbarsting waarbij de buitenste laag lava is gestold en het binnnentje hete deel verder is gestroomd). Heel indrukwekkend. En we maken daar nog een wandeling van bijna 2 uur … heel stoer over kleine paadjes, klimmen en klauteren over lava-rotsen, langs meertjes, door weilanden en in een ruige natuur. Een prachtige wandeling en zo komen we aan het eind van de dag moe en voldaan terug in de jachthaven. Wat mooi is het hier toch !!!

Vandaag over precies 6 weken komen we weer terug in de jachthaven van Bruinisse. We hebben het maandelijkse mailtje aan de nieuwbrief-aanmelders gestuurd met daarin de aankomstdatum in Bruinisse. Dat wordt zaterdag 14 augustus rond 15.00 uur. Mocht je het mailtje niet gekregen hebben en toch graag hier bij willen zijn … je bent van harte welkom om onze trossen aan te pakken en samen een borrel te drinke! Blijven eten in het restaurant van de jachthaven kan ook, maar dan wel graag op eigen kosten. Laat ons even weten via een email-reply of je blijft eten, dan zorgen wij voor de reservering.

De komende week gaan wij nog lekker genieten van de Azoren en hopelijk van mooi voetbal! Daarna nog de laatste lange tocht naar Ierland, zo’n 8 á 9 dagen. Vanuit Ierland willen we dan bij goed weer nog een weekje ankeren bij de Scilly-eilanden, een kleine eilandengroep ten westen van England. Vervolgens ‘snel’ via de zuidkust van Engeland naar huis. Erg leuk om jullie dan allemaal weer te zien! Wij hebben alle vier zin om weer naar huis te komen, maar we genieten ook nog volop van de laatste 6 weken !!!