We liggen pal in het centrum van Porto aan de kademuur die eigenlijk niet bestemd is voor zeilboten. De Reeds en onze andere pilot raden het af om met een zeilboot naar Porto te gaan. De rivieringang kan gevaarlijk zijn, golven en ondiep en vol met vissersbootjes, en er is geen goede gelegenheid om aan te leggen. Daar komt bij dat het water zeer vervuild is en de pilot maakt melding dat mensen ziek zijn geworden door het vasthouden van lijnen die in het water hebben gelegen. Hoe dan ook, wij hebben al deze waarschuwingen genegeerd en zijn afgegaan op een reisverslag van drie andere nederlandse boten die twee jaar geleden hier ook hebben gelegen. We worden hiervoor meer dan beloond.Het is een prachtige plek om te liggen en het opvaren van de Duoro was ‘peanuts’ en een pracht ervaring met het rustige weer dat we hadden. Onder een mooie hoge brug door en daarna pal in het centrum van Porto liggen. We liggen met de drie boten ‘gezusterlijk’ naast elkaar; de Barbarossa als grootst en zwaarst ligt als eerste aan de kade, daarna de Valentijn en wij als derde. We liggen met lange lijnen aan de wal vast, want we moeten rekening houden met een dikke 2 meter verval. Daarnaast staat er een stevig ebstroom van een dikke 3 á 4 knopen. Al met al best een uitdaging, maar wie niet waagt wie niet wint en we liggen er prima bij met continue veel bekijks van de kant.

De laatste dagen in Spanje kabbelen rustig voorbij. Het weer is wat minder en op een gegeven moment zelfs koud en ook hebben we voor het eerst sinds weken regen. Net op het moment dat de kinderen met de klas skypen. Dat skypen met de klas is fantastisch. Wij kunnen de klas goed zien en horen en de klas kan ons prima horen en zien op het digitale schoolbord. Eerst met de klas van Marinthe en juf Fieke. Marinthe is helemaal onder de indruk van het zien van haar klasgenootjes. Daarna de klas van Eline met een nieuwe meester. Eline is heel spraakzaam en kletst honderduit. Ja, een leuke ervaring dankzij de nieuwe technieken op de school en onze boot.

Met de dames gaan we nog een keer rennen, langs het fort een mooi rondje door het stadje. Ook Toine is overgehaald en koopt sportschoenen om een keer met de mannen te gaan rennen, maar dat is er nog niet van gekomen. De laatste avond in Baiona eten we met z’n allen zelfgebakken frietjes. Toine zorgt voor twee grote bakken geschilde frietjes en Ellen bakt ze in haar frituurpan onder de afzuigkap op de Barbarossa. Ze smaken heerlijk!

Op vrijdagochtend 18 sept vertrekken we heel vroeg (4.30 uur) voor de tocht naar Porto. Die duurt ongeveer 12 uur en zo zijn we precies met hoog water in Porto en dat is goed voor het opvaren van de rivier en het aanleggen aan de kade. De eerste uurtjes is het pik donker en af en toe flink mistig. Ook staat er weinig wind en tuffen we op de motor met een klein zeiltje erbij tegen het rollen. We varen gezellig met de drie boten ongeveer dezelfde snelheid en hebben elkaar continu in de peiling. Tussendoor af en toe een gesprekje over de marifoon, kanaal 77. In de middag trekt de wind wat aan en kunnen we een paar uurtjes lekker zeilen. Ik voel me de hele dag niet lekker en gooi het eerst op zeeziekte (wat ik normaal nooit heb). Maar later in Porto blijk ik buikgriep te hebben en daar heb ik vooral de eerste avond en nacht veel last van en daarna gelukkig niet meer. Aan het eind van de middag liggen we goed en wel in Porto. Iedereen is moe van de reis en we gaan allemaal vroeg naar bed.

De volgende dag (gisteren) lopen we na het ontbijt met z’n allen de stad in. Porto is een mooie oude stad met veel kleine steegjes en veel stijgen en dalen. Met als hoogtepunt de mooie hoge brug over de Duoro vanaf waar wij onze boten naast elkaar zien liggen. ’s Middags gaan Monica, Ellen, Koen en ik winkelen en aan het eind van de middag gaan alle volwassenen port proeven bij Sandeman en de kids blijven samen op de boot een filmpje kijken. De ‘portproeflokalen’ liggen pal aan de overkant en zijn prima op loopafstand te bereiken. We zijn al met al zo’n twee uur weg, hebben dan vier soorten port geproefd, een rondleiding in het Portugees gehad en wat flessen port gekocht natuurlijk.

Zowel gisteravond als vanochtend houdt de kerk op de kade naast onze boot een mis van zo’n twee uur die luid en duidelijk te volgen is vanaf de boot. ’s Avonds is er gezellige feestmuziek uit een tentje aan de overkant tot diep in de nachtelijke uurtjes. Maar dat weerhoudt ons gelukkig niet van een goede nachtrust. Ook wordt er veel geroeid en we zien vele skifjes, vieren en zelfs een acht vlak langs ons roeien. Al met al een gezellige boel!

Dit zal voorlopig ook de laatste dag met deze drie boten samen zijn. Morgen vertrekken wij en de Barbarossa voor een tocht van 24 uur naar Cascais (vlakbij Lissabon). De Valentijn heeft meer tijd en doet het rustiger aan. We zien elkaar waarschijnlijk pas weer op de Canarische Eilanden begin november. We zullen de gezelligheid zeker missen.