Spitsbergen (3) – door naar 80° noorderbreedte leren we twee gezichten van Spitsbergen kennen 😊☀️❄️🗻💨🌧️🌫️

Spitsbergen heeft duidelijk twee gezichten, geheel afhankelijk van het weer 😃😅. Het kan er grauw, grijs en mistig zijn met harde wind en kou. Maar het kan er ook heerlijk zonnig zijn met blauwe luchten en warm genoeg om buiten te zitten. Beiden maken we mee als we verder naar het noordwesten varen. Het weer kan snel veranderen en heftiger zijn dan voorspeld. Dit alles in een overweldigde en vaak ook rauwe en verlaten omgeving maakt het een fantastische maar ook wel een intense ervaring om hier te zeilen. We zijn continu allert en blij/opgelucht als we in een goede ankerbaai liggen voor de nacht.

De eerste dag na het vertrek uit Longyearbyen hebben we tegenwind de Isfjorden uit. Waarbij de wind steeds harder wordt en de deining hoger. We vallen af om eventueel naar een iets eerdere ankerbaai aan de noordkant te gaan. Maar besluiten wat meer onder de luwte van de kust toch door te gaan naar Trygghamna (de laatste inham in het noorden van de Isfjord). Het is grauw, grijs en mistig. De deining wordt in de ankerbaai een stuk rustiger maar de harde wind (bft 5-6) blijft staan. In de ankerbaai kunnen we kiezen tussen meer in de luwte van de wind maar met ronddrijvende stukken ijs die van de gletsjer komen, of meer in de wind en deining zonder ijs. We kiezen voor dat laatste want dat geeft ons de meeste rust voor de nacht. In dit weer en net na het vertrek van Marinthe en Sam zitten we even in een dipje en kunnen we Spitsbergen minder waarderen 🥲.

In de ochtend is de wind verbazingwekkend helemaal weggevallen. We besluiten op tijd te vertrekken (en de workoutclass even over te slaan ☺️) om de hoek om te zijn richting het noorden voordat de westenwind gaat aantrekken. Dat lukt heel goed en eenmaal de hoek om varen we al snel met weinig wind en veel minder deining in de Forlandet Sundet, in de luwte van het lange eiland Prins Karls Forland. We ankeren aan de noordkant van een landpunt (Poolepynten) in vlak water en vlakbij een grote walrussen kolonie. We leven helemaal op 🤗. Wat is het hier mooi met besneeuwde bergen om ons heen en die reusachtige beesten die lui liggen te slapen en af en toe een stukje zwemmen. In de avond (als een kleine cruiseboot met flink wat toeristen weg is, en de zon wat doorbreekt) gaan we het land op en lopen we op gepaste afstand naar de walrussen toe. Twee sternen (vogels) waarschuwen ons pikkend naar ons hoofd een iets andere route te nemen en niet te dicht bij hun nestje te komen.

Onze stemming is opperbest als de volgende dag de hele dag de zon schijnt 😊☀️. Dit is voor het eerst sinds we in Spitsbergen zijn. Het kan dus wel hier. We kunnen zelfs buiten ontbijten👌. We varen met weinig wind in het zonnetje zo’n 25nm door naar Engelskbukta. Een hele mooie ruime baai met veel vogels, rendieren en zeehondjes 🦭. We gaan het land op, gewapend met geweer en flaregun en lopen ruim een half uur heen en terug naar een huisje voor trekkers. De rest van de middag tot ver in de avond zitten we buiten in de zon. Regelmatig spotten we de kust af voor ijsberen (zeker toen we van een andere zeilboot via insta hoorden dat zij hier vorig jaar veel ijsberen hebben gezien 🫣🤔), maar we zien ze niet.

We varen 20nm door naar Ny-Ålesund (het meest noordelijke dorp van Spitsbergen). We kunnen zelfs het laatste stuk sportief hoog aan de wind zeilen door velden van vogels heen met een walvis in de buurt van de boot 🐋 (helaas maar kort te zien). In Ny-Ålesund tanken we eerst de dieseltanks weer vol. We krijgen een prima plek in de haven toegewezen. Via vriendin Monique (en haar man Kees die hoogleraar is in Groningen) hebben we een afspraak met Maarten Loonen van de Groningse Universiteit die hier al 35 jaar lang 2 maanden per jaar komt voor onderzoek naar brandganzen. Maarten komt kort naar ons toe en laat ons weten dat hij vanavond ons een rondleiding wil geven. In de middag lopen we zelf in het dorpje rond, bezoeken het enige kleine toeristenwinkeltje voor een ijsje, sturen kaarten naar Wim en Joke vanuit het meest noordelijke postkantoor (en een mooie postzegel met een ijsbeer erop) en bezoeken het mooi opgezette en informatieve museum. Ook vandaag schijnt de hele dag de zon 😊☀️.

Maarten is er stipt 20.00 uur en neemt ons mee op een 2 uur durende wandeling door Ny-Ålesund. We beginnen bij de gele Londen-huisjes, die eerst op Ny Londen (het eiland hier tegenover) stonden en hier naar toe zijn gebracht. Daar woont Maarten en is het Nederlandse onderzoekscentrum (de tweede foto van links in de bovenste rij hierboven). Heel origineel en wat primitief. Tot 1963 was Ny-Ålesund een mijnwerkersdorp. Toen dat te gevaarlijk werd heeft de Noorse regering dit gestopt en gestimuleerd om er een wetenschapscentrum van te maken. Sindsdien zijn er veel landen aanwezig voor allerlei soorten onderzoek (omgeving, dieren, luchtkwaliteit, positie in het heelal, etc.) met veel subsidies van de Noren en de nodige geo-politiek. Maarten kan er heel bevlogen over vertellen. Noorwegen wil hier duidelijk het voor het zeggen hebben. Andere nationaliteiten mogen geen eigen vlaggen etc op hun gebouwen zetten. Maarten is een beetje recalcitrant en loopt op klompen rond 🤗. Vanuit hier is ook de zeppelin in 1926 vertrokken die met Roald Amundsen over de noordpool is gevlogen naar Canada. Maarten vertelt dat er gisteravond en eergisteren een ijsbeer met een jonkie uit het dorp is verjaagd.

De volgende dag varen we eerst een stukje verder het fjord in richting de gletsjer tot zover we dat durven tussen al het ijs door. Met de verrekijker speurend naar ijsberen, wederom zonder succes ☺️. We ankeren in de kleine baai van het eilandje Ny Londen waar vroeger een marmermijn was. Er staan nog 2 vd 6 Londen huisjes en overblijfselen van het treintje en de ovens om het marmer te vervoeren. We maken in heerlijk weer een wandeling op de kant, weer iets langer dan de vorige keer. Stap voor stap verleggen we onze grenzen.

We liggen heerlijk rustig in de baai totdat later in de avond er een flinke westenwind gaat opsteken (terwijl er noordenwind was voorspeld) en er flink wat deining de kleine baai in komt. We gaan iets na 0.00 uur naar bed en denken het dan wel uit te kunnen zitten. Maar een uur later wordt de deining meer en komen er ook wat ijsblokken de baai in. We besluiten het anker op te halen en 20 min te varen naar de beschutte haven van Ny-Ålesund. Er staan hoge golven de baai in met hier en daar ijsblokken waar we tussendoor moeten navigeren en de zon schijnt volop. IJs op het water is toch wel wat anders in golven dan op vlak water. Om 2.30 uur liggen we goed en wel op de enige vrije plek aan de tanksteiger; we passen er precies tussen 😊👌. We zijn blij dat we rustig liggen en vallen na het zakken van ons adrenaline peil snel in slaap.

We besluiten een dagje in Ny-Ålesund te blijven. Vandaag staat bft 4-5 de baai in, en morgen staat er wind mee om naar de noordwest punt te varen. Het is een heerlijk relaxed dagje met lezen, stukje wandelen (ook even buiten het dorp met geweer) en het uitzoeken van de route en ankerplekken voor de komende week. In de avond komt de Saraban’de binnen; een Nederlandse boot met Deborah en Mathijs, een jong stel die al voor de tweede keer in Spitsbergen zijn. We gebruiken hun zeer informatieve blog als aanvulling op de cruising guide, leuk om nu ook even kennis met ze te maken 😊. Ze gaan helemaal om Spitsbergen heen varen, bikkels!!

We vertrekken 7.30 uur en motoren de baai van Ny-Ålesund uit. Eenmaal de hoek om naar het noorden staat er meer deining maar nog te weinig wind om te zeilen. Het is grauw en grijs met miezerregen. Een stukje verder naar het noorden de hoek om tussen de eilanden door trekt de wind aan tot bft 4-5 en kunnen we een stukje zeilen. We varen langs mooie eilanden (zoals Danskøya en Amsterdamøya) waar we op de terugweg gaan stoppen. Nu willen we eerst naar ons verste punt toe en dan rustig terug hoppen. Het laatste stuk gaat het steeds harder waaien (bft 6) en hard regenen. Ook merken we dat onze Navionicskaart op de plotter zo noordelijk niet meer wil inzoomen naar het detailniveau dat we nodig hebben 🤔🥲. Gelukkig werkt de Navionicskaart en SavvyNavvy op de iPad en iPhone wel 😃. In de harde regen met harde wind navigeren we op iPad en iPhone de ankerbaai in. We hadden de plek gekozen met voorspelde lichte noordoosten wind en nu staat er de komende uren nog een harde westenwind. We leggen het anker neer maar concluderen al snel dat dit geen goede plek is. We halen het anker weer op (dat echt muurvast zit) en varen een stukje verder door de baai in naar de oostkant in de luwte van de wind. Dit is een prima plek; de meest noordelijke plek op aarde waar we ooit zullen ankeren. Dat voelt als een hele mijlpaal👌💪😊. We gaan snel naar binnen met de kachel aan en alle natte pakken en schapenvachtjes (ook zeiknat) in de natte cel voor met de droogmachine erbij. Wat zijn we blij dat we op een goede plek liggen ☺️☺️.

Als we de volgende dag (is vandaag) wakker worden is er geen wind en ziet alles er weer ontzettend veel vriendelijker uit. We dachten eerst een dagje te blijven liggen maar besluiten om met dit rustige weer meteen maar door te varen naar onze meest oostelijke baai aan de noordkant van Spitsbergen. Eenmaal buiten op een vlakke zee, geen wind en droog weer besluiten we om ook maar meteen de 80e breedtegraad mee te pakken als meest noordelijke punt. Dus varen we in een driehoekje eerst schuin naar boven. Ook dit voelt als een enorme mijlpaal 😊💪😃. We toasten erop met witte wijn en een vers gebakken focacciabrood 🥂😋. De zee is tot nu toe in Spitsbergen nog nooit zo heerlijk vlak geweest. Wat een kadootje! Zo kan het hier dus ook zijn!

Spitsbergen heeft dus twee gezichten. Als je midden in de harde wind, regen en mist zit is het niet leuk. Maar als je daar weer uit bent maakt het de hele Spitsbergen ervaring extra en super speciaal 🤗🫶👌👍.