We vertrekken in het begin van de middag uit Tromsø meteen nadat we uitgecheckt zijn bij de politie. In de haven iets verderop tanken we de dieseltank nog even vol. De eerste zeven uur zijn nog heerlijk rustig, op de motor met weinig wind tussen de eilanden door naar het noorden de Barentszzee op. Met een vooruitziende blik maak ik dan al twee warme maaltijden klaar. Het eerste stukje de zee op om 20 uur valt de zeegang nog erg mee. Er staat nog net te weinig wind om te zeilen. Maar dat verandert snel na middernacht; tot 14 uur de volgende dag is het sportief zeilen met een enorme snelheid (8-9 knopen), halve wind bft 4-5 en een zware zeegang. Die staat er nog van de twee dagen hiervoor toen er meer wind stond. Het is pittig zeilen ondanks de zon die de hele nacht schijnt.
Marinthe begint om 0.00 uur met wacht en stopt om 1.00 uur vanwege misselijkheid. Dat is niet zo gek zonder ingeslingerd te zijn. Toine neemt de wacht over en ik kan die eerste nacht veel binnen liggen en wat slapen. In de vroege ochtend zitten we samen een uurtje buiten en vragen ons af of we dit zo drie etmalen gaan volhouden wetende dat er nog meer wind gaat komen 🌊⛵️🤔. Wellicht is het verstandig om een weerstop op Bear Island te maken (een eilandje ongeveer halverwege)? In het begin van de middag wordt de zee rustiger en de wind minder en ruimer. Dat brengt 24 uur lang rust aan boord. We besluiten door te varen want ankeren bij Bear Island met de harde wind van morgen en overmorgen is vast ook geen pretje.

Toine zet de boom op stuurboord en zo varen we urenlang met de genua op de boom en de motor er zachtjes bij om tempo te houden. De boot ligt relatief rustig maar toch ben ik blij met de warme maaltijd die al klaar was en alleen maar even de oven in moet. De tweede nacht houden Marinthe en ik afwisselend wacht (vanuit binnen en elk half uur naar buiten rondkijken) zodat Toine goed kan slapen. We zijn helemaal alleen op een onmetelijke Barentszzee op enkele dolfijnen en veel vogels, waaronder puffins 🐬🐬🐦🐧 🐬🐬. Die trekken zich niets aan van voor ons zwaardere omstandigheden 🤣.

Vanaf 14 uur de tweede dag op zee kan de motor uit en kunnen we in klaverstand heerlijk zeilen. Vanaf 18 uur begint het zoals verwacht harder te waaien (bft 5-6). Met een rif in beide zeilen in klaverstand gaat dat prima. De kou valt mee, met de pakken aan kunnen we buiten zitten zonder het koud te krijgen. Ook nu ben ik blij met een al eerder klaargemaakte maaltijd uit de diepvries. Vanaf 18 uur gaat het zoals verwacht nog wat harder waaien (bft 6-7) en zetten we rif 2 in groot en rif 3 in de genua (die staat nog steeds bak op de boom). Toine zit buiten en Marinthe en ik liggen binnen. Ook dat gaat prima. Maar af en toe zien we de windmeter al naar bft 8 uitschieten. Dat was niet voorspeld 😢. Als de wind dan ook nog eens meer naar half gaat staan rollen we de genua in en zetten we de kotter erbij aan de bakboord kant. Nog 50 nm te gaan 💪☺️.

Het venijn zit ‘m in de staart. Vlak onder de punt van Spitsbergen waait het een tijd lang bft 8 (halve wind) en wordt de zee ruwer (3+ m golven 🌊). Kennelijk is het laagje toch verder uitgediept dan voorspeld in deze veranderlijke arctische omgeving. Maar de SeaQuest houdt zich enorm goed en heeft geen enkele moeite met deze zeeën. Dat geeft heel veel vertrouwen en ook goed om dit weer eens te ervaren 😊💪☺️.

Eenmaal ten westen van Spitsbergen in de luwte van het land verwachten we dat de wind minder gaat worden. Dat is helaas niet zo 🥲. De zeegang wordt wel iets minder maar de wind blijft met bft 8 doorstaan. De boot houdt het prima en dus verplaatst onze zorg zich naar waar te ankeren in deze storm met wind uit het oosten. De baai die we hadden uitgezocht (aan de zuidkant in de Hornsund) is onvoldoende beschut en met harde oostenwind is er grote kans op ijs al in de ingang van de Hornsund. Dat risico willen we niet lopen. Als we ter hoogte van de ingang varen zien we enorme en verwarde golven daar uitkomen; geen enkele optie om daar in te varen. Plan B is de ankerplek Dunøyhamna iets noordelijker in de beschutting van wat kleine lage eilandjes die tot een vogelreservaat behoren. Dankzij de ervaring van de Dixbay (die daar ook met harde oostenwind hebben geankerd) hebben we het vertrouwen hier goed te kunnen liggen ☺️. Langzaam komen we dichterbij, en eindelijk om 6.30 uur in de ochtend varen we het hoekje om de baai in. De zeegang wordt op het allerlaatste moment pas ontzettend veel minder; prima om te ankeren ⚓️☺️. De wind is nog steeds bft 7-8. Het anker pakt gelukkig meteen heel goed. Yess, we liggen 🤗👍💪 !!!! Wat zijn we daar blij mee. We zijn alle drie gesloopt want we hebben de hele nacht niet geslapen en vooral Toine is moe na het lange buiten zitten. (Als deze ankerbaai niet goed was zouden we zijn gaan bijliggen om rust te pakken, want langer doorvaren was ook geen verstandige optie.)

Om 7.00 uur liggen we in bed en slapen we 4 uurtjes. De rest van de dag hangen we op de bank en kijken we gezellig samen Wimbeldon. Dankzij Starlink 📡🤗, ook tijdens de overtocht hebben we continu internet (met wat beperking in gebruik om met het oceaan abo’tje (€2 per Gb) data te besparen). Bijna een vanzelfsprekendheid maar dat is het zeker niet. Wel enorm genieten 😎👌. Buiten is het mistig en regent het dus we zien nog niets van Spitsbergen. Tot 17 uur blijft het nog bft 7-8 waaien, maar we liggen gelukkig goed.

In de nacht ligt de boot met minder wind flink te bewegen door de deining die met wat meer zuidenwind de baai in komt. We zijn moe genoeg dus slapen wel ☺️. Maar niet iets om nog een nacht te liggen. Dus varen we in de mist en lichte regen de volgende ochtend 50 nm verder naar het noorden de Bellsund in. De beschutte ankerbaai Fridtjofhamna aan de noordkant is fantastisch 🤗😊. Bij binnenkomst zien we vier walrussen op het strandje liggen (slapen). We liggen heerlijk rustig met nauwelijks wind en volledig vlak water. Dit voelt pas echt als aankomen in Spitsbergen en dat vieren we met de champagne die we van de NoDoubt hebben gekregen (om bij aankomst in Spitsbergen te drinken)🥂🍾!!! We zijn enorm trots op ons zelf 💪😊 !!!

Pas als we ‘s ochtends wakker worden en er geen mist is zien we de prachtige gletsjer in de verte. Ook zien we brokjes ijs ronddrijven. Als er harde noordenwind zou staan zou er veel meer liggen en moet je mogelijk de baai verlaten. Dat is nu absoluut niet het geval. We varen met de bijboot een stukje naar de gletsjer toe 😊❄️.

In de middag varen we drie uurtjes door naar een volgende ankerbaai in het zuiden van de Bellsund, naar Vestervågen. Hier zien we rendieren lopen op de kant. We bellen even met Eline die een drukke werkweek heeft gehad en in de file staat. Dan is het verschil wel even erg groot 🥲🥰. Gelukkig heeft ze een gezellig weekend met Jonas gepland en de volgende keer zorgen we dat we dit soort avonturen met z’n viertjes gaan doen!!!

Na een derde nacht voor anker voelen we ons pas echt bijgeslapen 🤗. We worden helemaal uitgerust wakker en varen aan het eind van de ochtend een uurtje verder de Bellsund in naar de Van Keulenfjord. Daar is voor de dag met zuiden wind een prima ankerbaai in Fleur de Lyshamna.

Na de lunch gaan we met de bijboot naar de kant. Voor het eerst zetten we voet op Spitsbergen (na 6 dagen op de boot). Dat voelt heel goed maar ook wel wat spannend 😊😅. We zijn heel allert op ijsberen 🐾🐻‍❄️🐾 en blijven dichtbij de bijboot omdat we wel ‘flares’ hebben maar nog geen geweer (die halen we de komende dagen in Longyearbyen op). We varen een stukje verder met de bijboot het fjord in om vlak na de kaap Toscana aan land te gaan waar heel veel botten van beluga walvissen liggen, waar begin vorige eeuw op werd gejaagd. Die liggen er nog alsof het pas geleden heeft plaatsgevonden. Op dat moment is er ook een groep van ca. 60 toeristen met gidsen aan land vanuit een kleine cruiseboot. We worden meteen welkom geheten door één van de gidsen met de vraag of we aan hun wandeling mee willen doen zo’n 2,5 km terug naar de baai waar onze boot ligt. Wat enorm aardig, dat doen we natuurlijk heel graag 😊. Ze nemen onze bijboot achter hun grotere ribs gebonden mee terug naar die baai. Wat fijn om de benen even te kunnen strekken in een hele mooie omgeving met 7 gidsen erbij die een geweer hebben en heel goed de uitkijk houden op ijsberen 🤗🤗. Één van de gidsen is Nederlands en we kletsen heel gezellig en krijgen goede tips. We zien gelukkig geen ijsberen, alleen enkele rendieren.

Eenmaal terug bij de boot gaan we voor de nacht naar een ankerbaai (Van Keulenhamna) die wat beter beschut ligt voor de nacht met oostenwind. We liggen er in de ruige natuur naast hoge kale bergen 🗻🗻 en kijken gezellig samen een film na het eten (A scent of a woman) 🤗.

Vandaag varen we 65 nm door naar Longyearbyen voor het vervolg van ons Spitsbergen avontuur. Daar komt over twee dagen Sam (vriendje Marinthe) voor een aantal dagen aan boord 🥰.

Spitsbergen en de Barentszzee hebben zich bij de eerste kennismaking van hun ruige kant laten zien. Maar ook hun mooie pure natuur en de schoonheid van het landschap 🗻👌.

Het was geen makkelijke oversteek (wel een snelle (7.0 knopen gemiddeld; 460 nm in 2 etmalen en 17 uur ☺️)). Als je in die bft 8 zit denken we allebei wel eens ‘is dit nou leuk?’. Ook denk ik wel eens op die momenten ‘dit wil ik helemaal niet’. Maar eenmaal aangekomen op deze prachtige bestemming zijn we dat gevoel snel vergeten en dan overheerst de trots en het vertrouwen in de boot en de crew 😃💪 (‘sailors dementia’?!?! 😎). Op naar het vervolg van onze Spitsbergen avonturen gezellig nog een weekje samen met Marinthe en 5 dagen met Sam erbij 🥰👍😊😃.