De herfst is een goed seizoen om in de Lofoten te varen. Er zijn weinig andere boten en veel minder toeristen dan in de zomer (maar nog steeds wel veel meer dan wij gewend zijn 😅). De bomen zijn in prachtige herfstkleuren en de kans om het noorderlicht te zien is groot! Sowieso is de herfst altijd al mijn favoriete seizoen geweest 🧡🍁. Maar de kans op harde en stormachtige wind is ook veel groter, met name aan de zuidkant van de Lofoten. Er staan nog drie bestemmingen in dat zuiden op ons wensenlijstje (Værøy, Reine en Nusfjord). Met onze vrienden waren deze bestemmingen niet bereikbaar vanwege het weer. Zou het nu nog lukken in de laatste twee weken op weg naar onze winterligplaats in Finnsnes?
In het begin van de eerste week is het een paar dagen licht weer. Daarna komt er een aantal dagen harde wind. We besluiten Værøy (de meest zuidwestelijke bestemming op de Lofoten) te laten voor wat het is en bezoeken Reine en Nusfjord.
De tocht (45 nm) naar Reine is volledig op de motor vanwege te weinig wind én een flinke deining door de harde wind van de dag ervoor.
In Reine liggen we alleen en naast een visverwerkings-fabriek (niet de favoriete geur van Toine 😎, maar binnen ruik je gelukkig niets). We maken er de mooie maar ook intensieve wandeling de 2.000 sherpatrappen op naar Reinebringen met een prachtig uitzicht op Reine en de omgeving. Op de foto hieronder onderste rij tweede van rechts zie je met goed inzoomen ook de SeaQuest liggen 😊. Gelukkig met niet al teveel andere toeristen, want in de zomer is het hier file lopen, maar het is voor ons wel verreweg de drukste wandeling van het hele seizoen 😅. We hebben geluk met het droge en redelijk zonnige weer en brengen het er allebei goed vanaf 👍💪. ‘s Avonds trakteren we onszelf op een heerlijk dineetje in één van de twee restaurants 😊.
De volgende dag varen we in 1,5 uur naar het pittoreske Nusfjord; een hele kleine haven in een smalle inham tussen de rotsen wat vroeger een vissersdorpje was en nu een vakantiedorpje. Aan de steiger kan maar één boot van ons formaat liggen. In de zomer is hier dan ook bijna nooit plek, maar nu zijn we de enige bezoekende boot 😊. De inham is beschut maar door de harde wind op zee staan er net buiten de inham golven en daardoor komt er een redelijke deining binnen. Doordat we de boot aan lange lijnen hebben liggen en de wind ons van de steiger af duwt liggen we gelukkig goed en heerlijk te wiegen. ‘s Avonds zien we wederom het noorderlicht 😊. De volgende dag is het in de ochtend nog droog en maken we een mooie wandeling langs het walvisvaart museum en door een prachtige natuur met herfstkleuren. De rest van de dag regent het en waait het hard dus blijven we gezellig binnen. Overdag lopen er aardig wat toeristen in het dorpje rond en worden we (de SeaQuest) vaak op de foto gezet 🤭.
De vrijdag in die eerste week is de enige geschikte dag om naar het noorden te varen (naar Svolvær) voordat de dagen erna harde wind met stormkracht waait (de uitloper van ex-orkaan Umberto en storm Amy op de Noordzee). Het grootste deel van de tocht kunnen we sportief zeilen, halve wind (bft 4-6) en flinke golven van 2-3m. In Svolvær ligt de Hullu Poro (HR43 🇩🇪) met Bernd en Suzanne ook (dit is hun winterplaats). We worden gezellig bij hen te eten gevraagd 😊. Op zaterdag is het ondanks de harde wind een mooie zonnige dag en maak ik de best wel pittige en technisch moeilijke wandeling de berg op. Met wederom een prachtig uitzicht op Svolvær én boven op de top uitzicht door een rotsspleet met een steen er bovenop (de ‘Djevelporten’ (duivelsbrug)) op het andere dal. Dit alles in een betoverend herfstlandschap 🍁🧡. Er zijn redelijk wat andere wandelaars op pad, maar dat maakt het juist wel gezellig op zo’n uitdagende wandeling. Toine blijft op de boot want had even geen zin in opnieuw zoveel sherpa-trappen 😉.
Zondag regent het en waait het hard, dus we blijven binnen en vermaken ons met van alles en de F1 race👍 🏎️. De dag erna is het een prima dag om de Lofoten uit te varen naar het meer beschutte binnenland waar de komende dagen veel minder wind staat (in de Lofoten blijft het stormachtig). Het is een sportieve zeiltocht van 48 nm met ruime wind (bft 4-7) naar het dorpje Lodingen. We kunnen zowaar de hele tocht zeilen ⛵️👌. We liggen aan een steiger met vissersboten om ons heen en regelmatig wat deining van de af en aan varende veerboten.
De volgende morgen is het geen weer om een langere wandeling te maken en na een korte verkenning van het dorpje varen we een kleine 20 nm door naar het kleine dorpje Fjelldal. Door de smalle Tjeldsundet, waar we goed getimed in het smalste deel 3-4 knopen stroming mee hebben 👍😃. In Fjelldal ligt een mooie grote nieuwe steiger. De rest van de middag regent het en blijven we binnen. De volgende dag is het droog en regelmatig zien we de zon. We trekken erop uit en lopen een leuke wandeling van 7 km met uitzicht op Fjelldal.
Onze laatste stop voor Finnsnes is het leuke stadje Harstad. Hier waren we zes weken geleden ook een paar dagen dus we kennen de weg. Nu blijven we twee dagen en genieten de eerste avond opnieuw van het heerlijke eten in het Aziatische restaurant 😋. Ook genieten we elke lunch volop opnieuw van het heerlijke brood (lekkerste brood ooit, volkoren met een harde korst en een zachte en luchtige binnenkant 🍞👌👌). We kopen twee extra broden voor in de diepvries.
En natuurlijk maken we de tweede dag gebruik van de leuke sauna in de haven en komen we zowaar weer dezelfde aardige Noor (met Viking uiterlijk) tegen 😊. We praten gezellig bij over zijn en onze avonturen van de afgelopen weken. Voor de rest doen we het rustig aan, het regent regelmatig en het wordt al duidelijk wat kouder; winter op komst?
Het laatste deel naar Finnsnes is een tocht van 40 nm met koude wind van achteren en regelmatig een fikse bui. We varen op de motor met de genua erbij en zetten voor het eerst sinds ons vertrek uit Nederland de kuiptent op! Tot nu toe hebben we die nooit nodig gehad (in Spitsbergen niet vanwege onze warme thermopakken), maar nu is het heel lekker en als we in Finnsnes liggen zetten we ‘m toch ook op. Aan het eind van de middag komen we tussen de buien door aan in Finnsnes en worden we opgevangen door Kathrin en Daniel (van de Polaris Helvetica 🇨🇭)😊. s’ Avonds worden bij hen aan boord uitgenodigd voor een drankje met de andere ‘liveaboards’ hier uit de haven deze winter. Het is een gezellige avond waarin we kennis maken met Jonas en Camille (van de Jera 🇩🇰), Joachim en Anne (van de Leoa 🇩🇪) en Helge (van de Sula 🇳🇴). We krijgen veel informatie o.a. over wat we hier ‘s winters kunnen doen en welke kleding hierbij handig is ☺️. Van Helge leren we veel over het Noorse leven en – gebruiken. De Polaris Helvetica, Leoa en Sula hebben hier vorige winter ook al gelegen.
We hebben een hele fijne ligplaats aan de enige steiger waar in de winter water te tappen is. Bij de rode pijl ligt de SeaQuest. Daarachter zie je de X extra (een hele grote supermarkt 😊). Wat een fijne en rustige plek om de winter door te brengen met een gezellige ‘liveaboard community’ 🤗👍👌.
Op naar een nieuw hoofdstuk met minder varen en langer op dezelfde plek liggen! Waarin we volgende week eerst naar Londen vliegen voor een gezellig lang weekend met de meiden en om het nieuwe appartement van Marinthe te zien 🥰.
Wat een mooie beschrijving en foto’s van jullie herfst in de Lofoten.
Veel plezier met jullie overwinter plek en al die leuke mensen die jullie leren kennen!
Dank je ☺️
Wat een avonturen Mira! En wat een mooie ligplaats voor de winter zo op de foto’s te zien. Die rotsspleet met een steen er bovenop (de ‘stenenbrug’) dat is de Djevelporten, oftewel de duivelspoort! Wij zijn er een paar jaar terug ook geweest. Mooie omgeving en een super mooie wandeling. De ‘geita’ kon je ook beklimmen maar dat is een nog wat grotere uitdaging (hebben wij ook niet gedaan hoor). Groetjes uit Eindhoven!
Dank je Marco! Wat leuk dat jullie daar ook zijn geweest. Het heet idd de Djvelporten. De Geita beklimmen heb ik Nienke bij 3opreis zien doen en zou niets voor mij zijn. Ik zag die zonnige dag wel klimmers op de Geita.